Rodin 1840-1917. Rodins leven als beeldhouwer werd lange tijd gekenmerkt door de gemengde reacties die zijn werken bij het publiek opriepen. Het onbegrip voor Rodins werk hing ten dele samen met het oorspronkelijke karakter van zijn kunst. Hij voelde weinig voor de strikte formules van de romantiek en wilde zich evenmin vereenzelvigen met de neutraliteit van de impressionisten. Rodins oeuvre wordt dan ook gekenmerkt door een passie voor het menselijk lichaam. Hij maakte veelvuldig gebruik van modellen en achtte zich niet in staat tot creativiteit als hij geen levend model voor zich had. Hij zei dan ook: "Ik houd mij in alles aan de natuur en ik pretendeer nooit dat ik haar kan beheersen. Mijn enige ambitie is dienstbaar en trouw aan haar te zijn". Vragen over zijn vak controversiële, erotisch getinte werken beantwoordde hij met: "De kunst is eigenlijk niet meer dan een uiting van lust, alleen maar voortkomende uit de potentie om lief te hebben". Dit potentieel maakte Rodin dan ook ten volle waar. Een ware stoet van minnaressen trok aan zijn kunstenaarsoog voorbij. Veel affaires waren vluchtig maar één daarvan bleek van enorme waarde voor zijn latere werk: Camille Claudel. Deze eigenzinnige, felle vrouw, zelf een getalenteerde beeldhouwster, inspireerde hem tot het maken van zijn beroemdste en meest bewonderde werken. De relatie hield lang stand alhoewel Camille zich Rodins uitstapjes en zijn relatie met zijn trouwe metgezellin, Rose Beuret, moest laten welgevallen. Het kwam uiteindelijk tot een definitieve breuk, die voor Camille dramatische gevolgen had. Ze raakte geïsoleerd en verward en uiteindelijk werd ze door haar familie, totaal berooid en gedesoriënteerd, gedwongen zich op te laten nemen in een inrichting. Rodins ster bleef echter stijgen en aan het einde van zijn leven kon hij terugkijken op een geslaagd kunstenaarschap. Hij had zijn werken aan de Franse staat geschonken die op zijn beurt had beloofd een museum in zijn naam te stichten. Uiteindelijk werd hij met veel eerbetoon begraven en de woorden die zijn vader ooit had gebezigd, toen Rodins carrière maar niet van de grond leek te komen, bleken van profetische waarde: "De dag zal komen dat men van jou, zoals van waarlijk alle grote mannen, kan zeggen: de kunstenaar Auguste Rodin is dood, maar hij leeft voort voor het nageslacht, voor de toekomst". Rodin was een beeldhouwer van het impressionisme. Hij gebruikte de natuur om zijn werk levendig eruit te laten zien. Zijn werk valt op door het onregelmatige oppervlak, waarop de lichtval schitteringen veroorzaakt. Deze schitteringen geven het beeld beweeglijkheid. Dit effect was niet waar hij naar streefde. Met deze manier van tentoonstellen probeerde Rodin de stappen van de sculptuur te laten zien. Zoals de schilders hun werk opbouwden uit kleur- en lichtvlekken, zo bouwde Rodin zijn beelden uit klei en brons. Door het zichtbaar worden van het maakproces, wist Rodin het tijdelijke aspect in zijn werk naar voren te laten komen. Nog een kenmerk van impressionisme in de beeldhouwkunst is de opvatting dat de kunst autonoom is, de vorm en bedoeling zijn een eenheid en de kijker kan zien hoe het werk gemaakt is. Daardoor lijkt het soms zo dat het kunstwerk niet af is.