Salvador Dali

Dalí 1904-1989. Dalí sublimeerde zijn leven in zijn schilderkunst. Gebaseerd op groot vakmanschap, opgedaan in allerlei schilderkunstige experimenten, tilde hij op onnavolgbare eigenzinnige wijze het surrealisme naar ongekende hoogte. Hij fotografeerde als het ware associatief wat er zich aan de binnenkant van zijn hoofd afspeelde. Aangezet door destijds nieuwe inzichten in de psychologie probeerde hij zijn onderbewustzijn in beelden vast te leggen en zijn dromen in al hun ondoorgrondelijke symboliek te visualiseren. Hiertoe ontwikkelde hij zijn befaamde “paranoïde-kritische methode”. Voor ons, eendimensionale stervelingen, blijven slechts de schilderijen en andere kunstuitingen als fascinerende getuigen van een letterlijk ongelooflijk intensief en arbeidzaam leven. Wellicht spreken ze ons zo aan doordat ze ons niet alleen een blik gunnen in Dalí’s onderbewustzijn, maar ook een spiegel vormen van onze eigen ziel. Dalí werd geboren in Figueres, in Catalonië, Spanje. Zijn eerste tekenonderwijs kreeg Dalí op tienjarige leeftijd van een vriend van zijn vader, de impressionistische kunstschilder Ramón Pichet (1872-1925). Zijn eerste tentoonstelling vond in 1918 plaats in het stadstheater van Figueres. In zijn jonge jaren was Dalí geïnteresseerd in kunstschilders als El Greco, Francisco Goya, Michelangelo en Diego Velázquez. Hij richtte zijn aandacht in die tijd op het impressionisme en het kubisme. Salvador Dalí studeerde in Madrid van 1921 tot 1924. Al in die tijd was hij, waarschijnlijk om de aandacht op zich te richten, een excentriek figuur. In 1926 ging hij naar Parijs. Daar leerde hij Pablo Picasso en André Breton kennen. In 1929 werd hij verwelkomd door Breton en sloot hij zich aan bij het surrealisme.