Beschrijving
Edgar Degas – Het veertienjarige danseresje (1881)
Omdat de schilder Degas gezichtsvermogen na zijn vijftigste snel terugliep, moest hij in toenemende mate op zijn tastzin vertrouwen en de beeldhouwkunst bleek dan ook een uitkomst. Hoewel hij in deze laatste periode van zijn leven zijn werk aan vrijwel niemand liet zien, besloot hij toch, na twee jaar te hebben gewerkt aan het Danseresje, het werk in te zenden naar de tentoonstelling van Impressionisten te Parijs.
Nadat hij zorgvuldig het lijfje in was had geboetseerd, liet hij de kleding op maat laten maken: het lijfje, de gazen dansrok en de balletschoentjes. Over de stof van het lijfje had hij opnieuw met was gewerkt, zodat dit bij het afgieten in het brons in het beeldje opgenomen werd. Hij verwachtte een gunstige reactie van het publiek, maar die wist er zich geen raad mee, het was duidelijk te realistisch. ‘De heer Degas droomde van een lelijkheidsideaal. De gelukkige man! Hij heeft het bereikt… ‘ schreef een criticus. Hij was bekend als schilder en nu had hij iets ontworpen dat met alle traditionele waarden van de beeldhouwkunst spotte. Voor het publiek was dit onbegrijpelijk.
Degas stelde, na deze ervaring, nooit meer enig beeldhouwwerk ten toon. Achteraf bleek hij zijn tijd vooruit en had hij een graad van objectief realisme bereikt waar zijn tijdgenoten allerminst op voorbereid waren. Het is ook een levensecht object. Met haar opgetilde kin en haar onvolgroeide lichaam staat het meisje voor ons, gereed om te gaan bewegen. Tegelijk lijkt ze onbewogen en tijdloos, zo kenmerkend voor de ware kunst die haar tijd zo glanzend overleeft.
